ŞİİRLERE İBADET EDEN ŞAİR:

Issýz bir þairim, gasp edilir düþüncem, ömrüm haczedilir;
ellerim kilitlenir hiç sorgusuz...
Bu yüzden ellerim ayaz, ellerim kan, ellerim öyle büyüdükçe kederi büyüyen yoksul çocuklar gibi...
Çünkü þairim, daha ’anamýn rahminde bile yalnýz...’
Ve ansýzýn hayatýna taammüden kastedilen.



I


Þairiz, aðlayan bir kadýn kýlýðýnda gelir ölüm..
uçurumlara sarkýttýðýmýz þiirlere aðlarýz
þairiz çünkü, mahsur kalýrýz baþkalarýnýn acýlarýnda...

Süt vermez þiirin göðüsleri düþük yapmýþ umutlarda
þairiz, bizi bu þiirler fiþledi...
ama boyun eðmez, dize gelmez dizelerimiz..
paranýn sultasýnda faizli ömrümüz
þairiz, ’mahþere kadar masum’
acýlý bir keman sesinde...

Ölümle silinebilir ancak trajik alýn’yazýmýz!

II

Gecenin sabaha maðlup olduðu vakitteyim...
Hüzün doðurganý orospular fikrime akmayan ýrmaklarda.
Þairler, arabesk duyarlýklarýyla ýssýz yalanlar söylerdi en kemirilmiþ yanlarýyla,
tenimi ýsýtmayan haziranlarda.

III

Irzýna geçildi masumiyetin.../ intihar etti o eski aþklar
her cümlenin sonunda bir ünlem’siniz artýk!!!
ben ardýnýzda býraktýðýnýz uzun yolunuz

Bir kadeh rakýyým;
içmemenizi öneririm
çünkü sarhoþluðunuz olmak istemem
içinizde kalmak hiç istemem-
kustuðunuz olurum ortalýk yere

Hep yanlýþ ezberlediðiniz rolünüzüm;
sahnenin ortasýnda unuttuðunuz
yeniden hatýrlayýp, sonra yine unuttuðunuz!

IV

Siz beni tanýmadýnýz!
ey ’hayatta yaþamaktan baþka gayesi kalmayanlar;’
rastgele hayatýnýzým sizin,
hoyratça tükettiðiniz,
yaþayýp yaþayýp öldüðünüz!

Kendinizle aranýza örülmüþ bir duvarým
kabuslarýnýzýn tabiriyim yurdunuzun alaca karanlýðýnda...

Bir parantez’im, açýp sonra kapattýðýnýz
yazdýðýnýz bir þiirim, satýr aralarýna saklandýðýnýz
kimse sizi bulamaz sandýðýnýz...

Ben sizin aydýnlanmýþ cinayetinizim
bitmeyen suçluluklarýnýz / kalbinizde nasýrlarýnýz

Birazdan toprak seviþecek yaðmurla
bense iklimsiz kuraklýðýnýz ve kanayan yazgýnýzým..

Ýki damla gözyaþýnýzdým, ömrünüzden akýp gittim usulca...

Siz tanýmadýnýz beni:
þairim
yangýným
þiirlerse küllerim..
kýrýk bacaðýyým aþkýn
ve dramatik ’bir romanýn hep kaybetmeye mahkum kahramanýyým...’

Acýlarýnýz da özgürsünüz - özgürlüðünüze zincir’siniz...
yol kenarýnda yalnýzlýða terk ettiðiniz o çok incinmiþ aþklarýnýzda tutuklu!

Siz ihanetin temsilcileri, yýllardýr sýrtýmda cesetlerinizi taþýmaktan yoruldum.
siz benim teli kýrýk enstrümanýmsýnýz veya rafa kaldýrýlmýþ tozlu mýsaralarým
ben sizin, ölümle beslenen hayatýnýzda yaþam suçunuz.


V

DÝKKAT!!!
yalnýzlýktan baþkasý giremez!

Ýçinizdeki maðaralarda kaybolup kendimi arýyorum...
siz aleyhinize delil, kendi katlinize býçak...


VI

Sütü kesilmiþ de olsa
siz yine de yýrtmayýn, harfleri utandýran þiirlerinizi...
onlar yaþamýnýzýn en sessiz tanýklarý
ve boþlukta yankýlanan çýðlýklarýnýzdýr!


Birdal ERDOÐMUÞ -



Sosyal Medyada Paylaşın: