hiç ateþ sönmez nevrim kaynayýp buharlaþýyor bir kurutsam bulutu aðlayacaðým saçlarým saðanak yaðmur toprak aynadýr tanrýnýn kollarý uzanmýþ bembeyaz bizi bekliyor
bu nasýl gecedir gölgeyi boðuyor gözlerim alev iki kaþým arasýnda tütüyor baca dumaný beynim akýyor aþktan kaçarken sana tutuluyorum
ressamýn fýrçasý ne aradýðýný bildiðindendir çizgidir sakladýklarý o yüzden siyahý çaðýrdým oradan bir atlý geçiyor çemberin içinde sakallý þairi öldürüyorum neon lambalarý sönüyor þehrin
yorgunum göðsümün avlu kapýsý açýk tüm saat kulelerinde kar ki bakmaya korkuyordum zaten baþým göðden aþaðý ayaklarým boþlukta gidenlerin gözleri yok
bu dalga aðýr aksak kaplumbaðalar cümle korkudan geçtik nehirler çýldýrdý benim yerime o siyah atlý cenazemizi taþýyor yazgýyý anlamak için belki de sadece yaðmur aðlayacak
Aysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.