umudumuz sadece yaþamaktý güneþi göremedik ýþýk almayan duvarlar arsýnda sisli karanlýklar içinde oysa yaþamayý ve yaþatmayý en çok biz istedik insanca tahta barakalý kenar mahallede
yarýnlarý aydýnlatacak güneþimiz doðmadý doðmayý da bilmez zincire vurulur iken bilekler yüreklere basýlmýþtý mühürler düþlere dalan gecelerde yarým kaldý yüreklerdeki sevgiler oysa sevmek biteviye var içimizde özgürce kardeþçesine sonsuza dek
çelik eller üretmeliydi usta kalemler yazmalýydý yeni bir baþtan barýþ ve kardeþlik türküleri söyletmeliydi kandan baruttan silahtan uzak ay ve güneþ ýþýðý görmeyen karanlýk gecelerin sabahýna gebe kaldý umutlar yarýn mutlak içimizde ki sevgi ýþýklarý karanlýðý boðacak güneþ ha doðdu ha doðacak
19/10/2012 ORHANGAZÝ/ BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.