sakýn seni seviyorum deme sevdiceðim seven sever sadece nasýl ifade edeceðini düþünmez bile hayvan ve sebze isimleri verme ne minik tavþaným, ne cici kuþ, ne de çeri domatesim ne sol yumruðum, ne sað yumruk ne husursuz kurdum, ne haylaz devrim iðneleri rededen ipliðim
sahnenin ortasýna gelmiþ ömrüm yanlýþlarýn binlerce kere provasýný yaptý ne babamýn kýzýyým, ne dedemin torunu kollarýmý çekiþtirmesinler hücrelerinde nefret dolaþýyorsa yaþamayý daha yaþanýlýr kýlan tek çaba sevmekten geçer derdim yok ülkümü ululamaktan baþka bu eller benim ben hiçbiriyim ben hepsiyim
herkes birini arýyor herkes birini buluyor herkes gelip geçiyor yalana sarýlý þu dünyada bu lanet kalabalýk tükenmiyor
beynime dünya cesetler yýðmakta gel de beni þu tantanadan biraz soyutla balkonda kurutulan biberler gibiyim ümitsiz soneler gözüme kaçtý kýrýþ kýrýþým , acýyým ne sanmýþtýn sebepsiz aðlamýyoruz herhalde gözyaþlarým kirpiðimde þahsiyet kazanýyor ben hiçliðin kýraðýnda
þimdi ordasýn, birazdan þuramda sonra da kapýyý örtersin ardýmdan hiç büyümeyenler gezegeninden geldim hayal gücümün ev ödevi var alýnganlýk göstermeden bak bu elma azcýk tadýp gideceðim
tüm parmaklarým yumulmuþ uyuyor orta parmaðým uyanýk selamýmý çekip
dedim ki dünyaya
canýn cehenneme...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.