SENİ DEĞİL ONÜÇ EYLÜLÜ SEVDİM
SENÝ DEÐÝL ONÜÇ EYLÜLÜ SEVDÝM
Suskunluðumu söndürdüðüm gece
Ecelimi ceketimin sol iç cebine koyduðum geceydi
Nefret sustu, þiddet öldü, keder bitti derken oldu
Ýçime bir sýzý vurdu adý aþk aþk
Durmadý yerinde sessiz çýðlýklarla
Eþlik etti boðazýn aþk türküleri hýrçýnca
Güzel gönlünden, hasret gönlüme
Ýðneledi kalbimi minik bir kuþu vurur gibi
Lüzum yoktu aslýnda sevgiye aþka
Onüç eylül olmasa idi
Narin bir bakýþ atýyordu kýz kulesi
Üzüm karasý karanlýðý ile
Çare býrakmadý aþk yaklaþtý gönül tanesi
Elleri tutunca ellerimi hele ki gözleri vurunca
Yok oluverdi yýllar sonra ayný gün
Lanet etmedim
Üstüme geldi gece karanlýðý
Lanet etmedim sevgi ýþýðýma
Üzülmedim çünkü ben, seni deðil onüç eylülü
SEVDÝM
24/Temmuz/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.