EL ALDI GİTTİ

Göz yaþlarým bentlerimi taþýrdý
Deprem oldu kentlerimi þaþýrdý
Çakan þimþek yüreðimi aþýrdý
Saðnak saðnak yaðdý sel aldý gitti

Gök gürledi yýldýrýmlar parladý
Ýçim coþtu beden yapým darladý
Fýrtýnalar dalým kolum zorladý
Ümitlerim hâzen yel aldý gitti

Gün doðmaz bulutlu kapalý hava
Bir anlýk hevesle gelmiþtim tava
Dað çýktý karþýma umduðum ova
Derip toplamýþtým hâl aldý gitti

Tohum gibi tarlalara ekmiþtim
Güller gibi iç bahçeme dikmiþtim
Gece gündüz ardýsýra sekmiþtim
Bunca emeklerim yol aldý gitti

Üzülmedim her þey ALLAH dan gelen
Girmeye zorladý yüreðim delen
Derbeder halime kadermi gülen
Baðým bahçem birden çöl aldý gitti

Osmaným dünya bu kimseye kalmaz
Çoklarý mutludur çoklarý olmaz
Gönül ister ama her daim bulmaz
Açýlan güllerim el aldý gitti


Osman AKSOY
Sosyal Medyada Paylaşın: