odam daðýnýk zorluyor pencereleri(mi) adres bilmez sonbahar rüzgarlarý.
gece olabildiðin(c)e karanlýk gök nisandan beri ilk kez yýldýzsýz karþýmdaki yolda insan yok ya arabalar ya evler ya ýþýklar var gördüklerimde bildiklerim bilinmeyen denklemlerde hala.
odam okunmamýþ/ellenmemiþ kitaplarla dolu kararsýzým hangisini açmaktan.
yorulmayan kafamda ise bin bir soru acabalara keþkelere belki de bazenlere takýlmýþým çoktan ve farkýnda deðilim zamanýn deli akýþýndan ve saatlerce bir þey yapmamak gibi bir huyum mevcut.
odam þiirsiz sevmiyor alt alta dizilen mýsralarý duvarlarým.
bu bir kefede aðýrlýk etmeyen halim yalnýzlýðýmý paylaþýr her zaman her zaman bir baþka ben hüviyetinde cebelleþirim ev(im)de tek baþýma kaldýðýmda.
Mehmet Selim ÇÝÇEK 18 Ekim 2012, Kýzýltepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
meselci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.