Gözyaþýndaki çýðlýðýn yaðmurlu düþüydüm ben, Sen çitlerden atlayýp otlara takýldýðýnda, Gülen daðlarla aðlayan nehirlerin sýrdaþýydým. Ne kervansaraylarda konakladýk, Ne cariyelerimiz oldu Ne mavi bulutlu beyaz gökyüzü, Ne de sosislinin korkutucu inlemesi Hepsi aðaçlarýn peþinden gitti, Köklerini kestiklerini ben farkedemeden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.