Güneþi farkedebilen sihirli bir bastonu vardý
Gezerdi çocukluðum kokan mahallede
Kuytularda esans sürerdi ceketine
Amansýz bir sevda almýþtý gözlerini
Aklýný, her gün küfrettiði insanlar...
Gölge evinde ziyaret ederdim onu sýk sýk
Arkadaþlarým varsa yanýmda, parmak atar
Eðer yalnýzsam elini tutardým
Beni severdi,
Belki çocuktur deyip geçerdi
Ama o deliydi
Filinta namlusu gibiydi bastonu
Beni niye hiç dövmedi?
Çocuklarýndan bahsederdi bana: yýlan, fare...
Biraz da yalnýzlýk söylerdi açýlýnca
Sesi güzeldi,
Bastonuna teðet geçip gözlerime dolardý
Sonra birþeyleri çekiþtirirdi hiç susmadan
Küserdim, hemen kalkýp giderdim
Onu, bu gidiþlerin sonuncusunda kaybettim...
o.k.þ
- O,belki de inancýnýn ve direncinin delisiydi, yaþamasý için baþka delilere ihtiyacý vardý ama bilinir ki her delinin tek dostu , yüreðidir-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.