Bir yaz günü şiiri
Sana Bozcaadalý meze tabaklarýnýn rumi desenlerinden sesleniyorum
Mavi bir fotoðraf çerçevesinin hatýralar kýtasýndan
Dudak ucundaki deniz tuzundan
Ve rüzgarýn anayurdundan geçiyorum hudutlarýna
Bugün telefonda aðlýyorsun göðsüme deðiyor sesin
O çocuk gözlerin düþüyor doðu alman þehrinde bir kaldýrýma
Ya sonra yaðmur desen batý cephesinde tetikte
Sen üzülme bak deniz suyundan geldim gök maviyim
Deniz fenerinde bir huzme aydýnlýk ve taze balýk gibi gümüþ simli
Bozcaada’da fi tarihinde aþk defterine düþülmüþ bir yaz günü þiiri oldum
Gözyaþým da boðazýn sularý gibi tuz delisi
Çok aðlama ki tadýný bilmeyesin
Dudak ucundaki deniz tuzunum iþte geldim
Bugün telefonda aðlýyorsun içimde kýrýlýyor bir sýnýrýn demir parmaklýklarý
Niþan alýyorum kollarýna kendimi gez göz arpacýk
Saðým solum önüm arkam kocaman bir boþluk
Hasretim týkýyor kalbimin kan yollarýný bazý an
Sen beni özleme ki kavuþalým
Sarý çizgili bir yol var rüyamda ve bir bavul
Seni sýnýr kapýsýnda nöbetleþe bekliyorum kendimle sabah erken
Güneþ doðuyor sýrtýmý sýcaðýna dayamýþým
Kýrýlýyor gözlerimde yüzün
Ýþte geldim uykun gibi yorgun ve aðýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fosforlu Devriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.