Ruhunun arka sokaklarýnda
Sessiz bir ölümü öpmüþtü aþk
Baharýn çýplaklýðýnda
Kanayan yaralar saklamýþtý
Aðaç kavuðuna
Acýlarýyla hamlaþan
Susuyordu
Kendi intiharýnýn doðuþuna
Göðsü boþ heykeldi
Çekiç darbesine yýkýlýþýnýn yalnýzlýðýnda
Kayýptý
Ýliklerinde bir nefesti aþk
Ki tene deðmedi
Dudaklarýndan gelmeliydi son nefes
Ciðerlerini kana boyayan
Bir þarký gibi kulaklarýnda
Gidiþinin ayak sesleri
Yokluðunda ölüyorduk iþte
Bir mevsime sýðmýþ iki can’la.
YOKLUÐUNDA NEFES ALMAK
Ayný mýsralarý tekrardan ibaret
Yataðýn dölünde
Kývranmýþ ruhum
Hisleri lâl
Körkütük bakýþlarýnýn ardýna saklý
Sabahlarýn üryanlýðý
BAK..
Bir kaç yýldýz taktým
Kirpiklerimin ucuna
BELKÝ DE..
Dünyanýn sonu geldi
Sýrtýný dönmüþ mevsimlerim
Omurlarýmýn arasýna sinmiþ rüzgar
Sinsiliðinde beynime hükmetmenin
Tepiþip dururum kendimle
Yorgunluðumun arsýzlýðýyla
Ölüme uyuyamadým
18.10.12
NÜRGÜL OCAK
AÞK ÇÝZDÝM DUDAKLARIMA,ÖP BENÝ ÖLÜ YANLARIMDAN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.