Onurumu bertaraf etse de itirafým, Hiç soluksuz susmadan “bir seni sevdim” derdim. Katlim vacip olsa da, imkânsýz olsa affým, Sensin kanayan yaram, sensin çözümsüz derdim…
Ýçimde savaþ vardýr, paylaþýmsýz mesele, Þahdamarýmdan vurdun, kaným dönüþtü sele, “Demedi” deme sakýn, zanlýsýn bile bile, “Kastýn canýma desem” zaten uðruna verdim…
Unut gönül borcunu, unut verdiðin sözü, Yok olsun diyecektim bu soysuzluðun özü, Göz yummadan baktýðým pencerelerde yüzü, Bir hâyâli izlerken, gelmeni çok isterdim…
Ansýzýn bir köþeden gölgenle görünesin, Seni ilk tanýdýðým kimliðe bürünesin, Beni çaktýðýn yerde yüz üstü sürünesin, Sözün özü sensin ya, daha neler söylerdim…
Ayser ÖZBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.