Elvermiþ ise arþa kara bulutlar Küflü gecelerin cengeri kokusu Ruhunda çelik çomak oynamaya baþladýysa Ýþte o zaman yandýn ey sevgili! Siyahýn rengi asildir ama benliðini sararsa bu asalet Eyvah ki eyvah þeytana lanet...
Sokaklarýn doðurdu öksüzler aðlarken Sen ruhunu zemzem suyuyla da yýkasan heyhat Üfle küflenmiþ hayatlarý rüzgara karþý Üfle ki utansýn þeytanlarýn Sessiz ve naçar kalýrsan eðer Bu utanç ölmeye deðer Öl ki saðlansýn adalet...
Güneþin düðünü var bu sabah Ay kýskanýr, yýldýzlar da Gökyüzünün sonsuz ve sessiz boþluðunda Raks ede dur bir tanrýça edasýnda...
Þimdi dudaklarýn kurumuþ Bir damla suya hasretsin artýk Kan doðurur gözlerin Kâr eylemez sözlerin Dersin ki batýkça battýk Ýç güdülerin yok Hislerin kapalý Alem kadar yalnýzsýn alemde Bin bir ýþýk bulsan, bin bir güneþ Aydýnlanmaz geceler Yoksun, zerre kadar yoksun dünyanýn gözünde...
Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.