geceleyin üstümü ört incir yapraklarýyla üþümesin düþüncelerim yanlýzlýkta karanlýðýn fiþini çek aç ayýn lambasýný ürpermesin içerim yanlýz kaldýðýmda yýldýzlara söyle en güzel elbiselerini giysin parlak ve canlý bu gece sofram fakir sensizlikten ve sessizlikten kim ne yapacak benim gibi adamý elde yok avuçta yok ne sunabilirim sana saf ve temiz yürekten baþka buda senin pazarýnda para etmez var düþ git yoluna ýslýðýnda kaybolursa zamanýn rengi þuh kahkalar boðar beni kemik yýðýný gövdem cýlýz gölgesiz gözlerim dýþarý fýrlayacakmýþ gibi yerinden bir ciðara olsada içsem efkarýný dünyanýn tüttürsem her içime çekiþte deniz kokusunu bakma sen öksürük nöbetlerime bu gövdeyi daha taþýr bu ciðerler açlýk var canda yemeðe deðil amma sevgiye bundan böyle ne sýcaklýðý umut olur nede tüm düþüncelerime kahrolasý hayatta
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaanaybüke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.