ÇÜRÜYEN BİR DÜŞ GİBİ...

Kim bilir, þimdi sen acýyý yazgý bilip itaat etmektesin...
yüreðin upuzun yollara karýþmakta...
Ben ise kalabalýðýn kuþatmasýnda, delirmiþ bir yalnýzlýkta...

B. ERDOÐMUÞ-



I

Kalabalýklar yalnýzlýðý büyüttü acýnýn gövdesinde...
Hedefine niþanlanmýþ mermi gibi hep yalnýz yürüdüm hayatýn gölgesinde.
Belleðimde aþk iþi acýlar, içimde yarým kalmýþ bir sevdanýn sancýsý...
Bir parça hayat istedim, bir parça yaþamak için;
Acýklý bir cinayetin ardýndan...

II

Sen beni severdin... Sen beni bir zamanlar
Yaralý bir sözcük gibi kanayan þiirlerde...
Sevdikçe irileþirdi acýtan yalnýzlýðýn
Aðlardýn, yüksek rakýmlý sevdamýza
Donardý gözyaþlarýn ve sarkardý gözlerinin saçaðýndan
Susardýn, bir çýðlýk gibi artarak... Susardýn kendini kanatarak!

Dýþarýda kendini donduran bir soðuk
Ve sen susuyorsun; buz tutuyor sesin
Konuþunca boðazýna saplanýrdý kelimeler
Aðlardýn! Ýnfilak ederdi gülüþlerin

Biliyorum söz onarmaz aþk yarasýný
Hiçbir þiir gebertemez yalnýzlýðýný
O zaman düpedüz küfredersin anasýna avradýna hayatýn...
Piç sabahlara uyanýr uykularýn, aðrýlý bir aþkýn sýzlayan ertesinde
Bazen bir þiir, bir þarký karþýlar seni, ama yaraný onarmaz
Aþk hancý, sen hep sancýlý yolculuklarda, küfredersin anasýna avradýna ayrýlýðýn!..

III

Bir zamanlar, bir anlamý vardý her þeyin
Örneðin saçlarýnda erimesinin bir kar tanesinin
Veresiye sevdalarýn peþin yenilgisinde yalnýz bir ünlem olabilmenin
Tenimize yakýþmayan yara izlerinin...
Sahipsiz ve üþüten çýplaklýðýnda çalýntý bir seviþmenin..

Bir anlamý vardý henüz bastýrýlmamýþ isyanlarýmýn..
Ýçimizde bir zakkumun kök salmasýnýn ve buruk bir þarkýnýn yanmasýnýn,
Hayatýn en daðýnýk, en katlanmayan, en acýtan bir yerinde.

IV

Ne zaman bu þarkýlar haddini bilir, bilmiyorum;
Ama ihanet ikliminde bu kadar ayak üstüyken sevdalar,
Kimse kavuþamaz kimseye...
Bilmem ki hangi þakak yeter bu intiharlara!

Bir anlamý vardý oysa her þeyi gerçek sanmanýn, yalan yeminlerin edildiði aþklarda bile.
Anlamak gerekirdi köklerinden koparýlmýþ suçlu bir aþkta yasak seviþmenin tutuklu hazzýný...

V

Ve üstlenip aþklarýn bütün cinayetlerini
Suçlu bir bakýþla son bir kez daha geçtim yaralý belleklerinizden
Ve iki büklüm sevinçlerinizden...
Kýrýk bir düþ gibi ansýzýn savrulmuþ hayatlarýnýzdan
Yoran, yýpratan ve süresiz bir özlemle...Çürüyen bir düþ gibi...

/Ve sonra anladým ki, bu sevgi kök tutmaz, bu yüreklerde
Her þey sessizce kirlenirken böyle.../

VI

Bozgun þehirlerde, rutubetli, yoksul evlerde eskiyen düþlerim
Ve coðrafyamýn kýrgýn, derin, esmer ve yiðit kadýnlarý;
Silah sesleriyle uyanýrlar telaþlý gecelerin gasp edilen günlerine!
Adaletsizliðin kýyýsýnda, yoksulluðun týkanan damarlarýnda
Son mermisini kendine saklayan silahþör gibi ölmenin alnýnda...
Aþklarý yara almýþ kanýyor; o çok beklemiþ dað kokulu hasretleriyle;
Ýðfal edilmiþ bir umutla tesbih misali daðýlýrlar akþamýn künyesine
Ayaðý kýrýk bir at çaresizliðiyle...
Karanfil kokulu efkarlarda yanýk bir uzun havadýr yürekleri..
Acýyla yýpranmýþ aþklarý zifiri yalnýzlýklara,
Saçlarý uðultulu asi rüzgarlara, gözleri saðanaklara rehin!..

VII

Sonra sýrtýma saklandý puþtlar!
Azaldý söz, çoðaldý þair
Bense ne aðaç olabildim; ne de bir aðaca meyve...
Yorgun bir þairdim acýdan beslenen
Kederli bir þarkýda hüzün makamýnda bestelenen...

Maðlup bir hayatýn avlusunda açlýðýn acýsýydým
Adýný hatýrladým günahkar bir þiirin ayrýntýsýnda
Dört yaný denizle çevrili aþklarýn yarasýnda
Ve ýskalanmýþ bir hayatýn hatýrasýnda;

Sesime susmayý öðrettim ömrümü törpüleyen gecelerin çarmýhýnda
Hep galip gelen yanlarýma da maðlup olmayý!..


(Birdal ERDOÐMUÞ)


Sosyal Medyada Paylaşın: