Sesime Suskunluk Aklıma İsyanımsın

Sormadýn bunca zaman hiç nasýl yaþarým
hiç mi dokunmadý vicdanýna yaralý býraktýðýn kadýnlýðým
oysa bir kaç cümle yeterdi yýllarýn acýsýný silmeye
silmedin silmeyeceksin GÖRÜYORUM
kararlýyým bu defa ben gidiyorum
aðýr yaralý hasar almýþ yüreðimle...

Ve gördüm artýk, çalýnmaya müsait bir ruhun var.

Söylemeye çalýþsam sevgimi bir kez daha
kavuþturmuyor beni sana yolculuðum
sesime suskunluk oluyorsun, aklýma isyan
yollar geçiyorum bir akýl boyu gelemiyorum sana
zaman ölüyor derken kendim ölüyorum oysa
yine kimsesizliðim giydiriyor ruhuma kefenimi!

Kendine dahi söyleyemediðin gizindeyim ben
öfkendeki kadýným, kaybettiðin yýllarýn satýr aralarýnda kanayan!

Nerede bir yaralý yürek görsem. ben kanýyorum yaralarýndan
Ekim sancýsý acýlarýný ekliyor içime
Temmuz sýcaðý yakýyor içimin dýþýný
çektiðimi görenler acýyor ahvalime.

Açýk artýrýma çýkardým senli yanýmý
bu bize pahallýya mal olur, alamayýz diyorlar
hiç kullanmadýðým aþkýmýn Ve sen örülmüþ kadýnlýðýmýn
alýcýsý bile yok artýk...

Bunca yýlýn dökümünü bir celsede çýkarmak hiç de kolay olmuyor
kapaðýný açtýðým her kayýp yýldan; iki bin altý yüz yirmi üç günden
harap bir ben çýkýyor
sana verdiklerimden, bana verdiklerini çýkarsam
yenilen sen oluyorsun, oysa kaybeden benim...

Yüreðimin içinde yaþamana sebep yýllarý kapatýrken,
içinde öldürdüðün sevgimin ahý ile geçinebilecekmisin?

Sen yine de son bir daha bak bu aþka
bir daha ben gibi seveni bulacakmýsýn?

Hafize Hanaylý.

Sosyal Medyada Paylaşın: