Üzerse üzsün
Tedbiri terk eyle, ey aþk yolcusu,
Yürü de bu yollar tozarsa tozsun.
Miraca gidenin kalmaz korkusu,
Belalar içinde yüzerse yüzsün.
Þikâyetçi olma dostun yükünden,
Sadakatle baðlan kopma bütünden,
Gönül süvarisi geçse üstünden,
Kaçmaya çalýþma ezerse ezsin.
Sabret ki görürsün her þey yerinde,
Hikmeti var, hayýr ýn da, þer in de.
Ak bir kâðýt ol ki Onun elinde,
Neyi, nerde, nasýl yazarsa yazsýn.
Uzak deðil sana, senden yakýnda,
bütün tecelliler, ûlvi akýnda?
Bir gönül incitme, takva takýnda,
Býrak sahibine bozarsa bozsun.
Gisli tut halini, nadan görmesin,
Kapat kapýlarý aðyar girmesin,
Derdi elemini kimse bilmesin,
Yüzünde gülücük gezerse gezsin.
Býrak yüreðini ateþ seline,
Savur küllerini seher yeline,
Boncuk gibi dökül, saçýl önüne,
Felaket ipine dizerse dizsin.
Akýl fikir vermiþ Allah her kula,
Onlarla kendini arayýp bula,
Tevhit perhizini doðru uygula,
Akýbeti seni üzerse üzsün.
Yaralým ok yaydan çýkmýþ, döner mi?
Gözyaþýyla aþk ateþi söner mi?
Cenneti arayýp bulmak hüner mi?
Cehenneme gir de, büzerse büzsün.
08.08.1996...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.