Kimse anlamaz halimden Dilim tutuk, gözlerim kör benim Ne yemek ister ne su ister yorgun bedenim Derdimi anlatacak mecalim yok benim
Yaram büyük, yaram derin Ne dikiþ tutar, ne merhem bedenim Doktorum da O, ilacýmda, Hüznüm de mutluluðumda
Uçurumun kenarýndayým þimdi Aþaðýda mezarým yukarýda umutlarým Býraksam kendimi boþluða gelip tutar mý beni ? Kanatlanýr mý uzak tutmak için benden kefeni? Yoksa uzaklarda duymaz mý sesimi?
Düþsem aþaðý, ceset olsam ne yazar O olmadan yaþamýn benim icin ne anlamý var O gelsin mezarýma ben yeniden doðarým Eðer beni sevecekse ben zaten herseye varým
Didemim, harikam, arzum
Gözlerim sen gelirsen görür Sen dokunursan canlanýr bedenim Yalnýz seninle gülerim Yalnýz seninle uçmayý öðrenirim Yeter ki tut beni, býrakma uçurumlara Kýyma baharý sende bulmuþ bu cana
izin ver sana ömür boyu sarýlayým izin ver bu dünyada sana cenneti yaþatayým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hizzula Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.