Yanýndan geçmeler var, ’’Yine yolumuz kesiþir mi?’’ Diyerek sessiz bekleþmeler duraklarda Yolunu kaybedip indin mi hiç Tanýmadýðýn þehir ve sokaklarda.
Gece geç vakitler, Þiþmiþ gözlerle yüzüme bakan; Derin deðildir, Tek bir gerçeðe kilittir. Ki saklanmak bir kilidin Hükmü deðildir. Ve bu aþk ’hükümsüzdür’!
’Üzerinden çok geçti’ ler vardýr Bir de her sabah deðil de Geceden Geceye vuran seni Kalbinin mühürlü zindanlarýnda Çürümeye terk ettiðin Zulmettiðin, Tüm inançlarýný ardýnda býrakarak Hayatýnýn içine ettiðin, Edilgen dinlediðin her þarkýsýnda Feminenine verdiðin haklar içinde Ýdamlýk yasaklarla dolu bir sevmek.
(Ha sevdi ha sevecek mi, Ha öldü ha ölecek mi bilinmez)
Sevmek demeyelim de buna Yüz üstü kapaklanmak Gözlerindeki bir dakikalýk, Karanlýk eylemlerine Annesinden doðarken Baþlamýþ buna da besbelli.
Gücüne gider elbet, Senden çalýnmýþ bir bakýþ üzerine Gider elbet, Senden sonra çalýnmýþ Bir þarký, Biter elbet; Çok da abartmayacaksýn Bu hayatta biter elbet...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hikmet Nihayet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.