Ne aşk bu bizimkisi .. Ne de sevgi ..

dedi ki bana ;
ben sizi çok eskiden sevmiþtim ..
böyle çýrpýnan bir balýk yahut ,
hayata tutan bir sincap kadar nacizane . .
belirsiz zamanlarda çýka gelen ,
aklýmýn geç saatlerinde tanrý misafiriydiniz . .
ben sizi çok eskiden sevmiþtim ..
çok eskiden aþk suretiyle . .

tesadüfleri sevmez ,
lakin tesadüfde olsa sizinle karþýlaþmak isterdim ..
acaba’lar sarmadan ruhumu ,
keþkeler öldürmeden umudumu
piþmanlýklar almadan solumu
sizinle bir kerede olsa
karþýlýklý gülmek isterdim ..

geçtiðim yollarda varlýðýnýza vakýf ,
her tebessüm ettiðimde sebebiyetinin
ve adresinin siz olduðunu bilmek ,
ayný kareleri sizinle yaþamak isterdim ..

dedi ki bana sevgilim ;
yediðim yemekten tut ,
içtiðim zehiri bile tadlandýracak
aþký kucaktan kucaða deðil
kalpten mezara taþýyacak
özlemi bilecek ama santim santim yaþatmayacak
ömrümü ömründe söndürecek bakýþlarýn yatýyor içimde ..
böyle her elimi sol yanýma koyduðumda
ölümle yaþam arasýndaki o çizgiyi
sana gelecekmiþcesine koþacak
bir heyecan susturuyor beni yüreðimde ..

ve sustum ..
açýkcasý neye uðradýðýný þaþýrmýþ bir edada
tavrýmý henüz koymadan sustum. .
Ne yanlýþ bir kelime daha ,
ne de olumlu bir cümlenin ortasýnda ,
kalakalmýþ bir vaziyette sustum ..

aþkmý çaresizliðin sembolü ?
Yoksa çaresizlik mi aþký peydahlýyor ?


CeeNGizz iNCééR ..

Sosyal Medyada Paylaşın: