Güz yapraklarý düþüyor önüme Beni götürdü geçmiþin derinliklerine Dalýndan kopan yapraklar düþerken yere Ýçimden ayrýlýðýn sesini duydum Güz yapraklarýnýn ayrýldýðý dal gibiyim Burkuldu, kanadý aðýr yaralý yüreðim Dikip gözlerimi senin aydýnlýðýný bekledim Þimdi uzaklardasýn ama sensiz, yalnýzým
Düþen yapraklara bak þimdi Sende hissedersin belki Yokluðun verdiði bu sessizliði Ararsýn artýk, iz býraktýðýmýz yerleri Olur ya! güz yapraklarý gibi Sende kapýlýrsan o rüzgârýn önüne Baþýný kaldýr o zaman, bak gökyüzüne Orada seni bekliyor olacaðým, sessizce…