varolduk mu biz, gezdik mi bu þehrin sokaklarýnda , elele... o sahilde bir bank varmýydý , diz dize oturduðumuz , bir simidi bölüþüp yedik mi, vapurun güvertesin de... kaç günü paylaþtýk, kaç geceyi yaþadýk çýlgýnca , kaç kere günaydýn dedik, doðan yeni güne... ümitler büyüttük mü , geleceðe dair , konuþtuk mu saatlerce.. avaz avaz baðýrdýk mý sevdamýzý , bir meyhanede , yazdýk mý satýr satýr , döktük mü ak kaðýtlara , dile getiremediðimiz , yüreðimizin sesini... kaç kere, ben sana, sen bana, seni seviyorum dedik, kenetlendik sevgiyle... ne kadar zaman geçti, saymadým , günleri, saatleri, ne kadar oldu , sen buralardan gideli.. varolduk mu gerçekten ? Ýstanbul , sen ve ben , yok, yok, gerçek olamayacak kadar güzeldi yaþadýðýmýz her an... ben kocaman bir düþ gördüm , uyandým derin uykumdan, gittiðin güne tarih atýp, hayata geri döndüm...
Ýstanbul 18.06. 2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
nursen ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.