PUSU

hayatta her þey pusudadýr, pusu zebanicedir
hüzün yaðdýrýyorsun elmacýk kemiklerinden
yaðmur karýn, bahar yazýn, þiir þairin
þehir, sesin ve ýþýðýn
ruh, sözün ve ezginin pususuna düþer
göz aklýn, akýl düþlerin zebanisidir, suratsýz kaknem

çiðdemler ayýn, gece sefalarý güneþin pususuna düþer
kokudan mahrumdurlar bu yüzden
hüzün ýslatmýþtýr artýk, avutmak mümkün olmaz
sabah serininde siyah gözyaþlarýný akýtmýþtýr köklerine
diðeri ta kalbinin içinde saklamýþtýr þebnemlerini

bak mesela
saçlarýný tel tel tarar, aðýzlarýna karanfil atar
gece sefalarýnýn göz yaþlarýndan boncuk dizdirip
yakalarýna taze çiðdemler takar
hali hazýrda ceplerinde aðýr zambak kolonyasý taþýrlar
siyah saçlarýnýn pususuna düþmüþtür kart zamparalar

bütün bunlar tamam, tamam ama
hüzün yaðdýrýyorsun köprücük kemiklerinden
doru, diri yabani bir tay nasýl vazgeçer özgürlüðünden
hüzün tozuna bulanmýþ kýyýlamaz yelelerin
hüzün de düþer mutluluðun pususuna
dokuz sekizlik ziller çalar baþlangýçlar
baþlangýçlar düþer sonlarýn pususuna

yapmamýz gerekenleri, yapmamamýz gerekenleri yaparak öðrendik
öðrendiklerimizi esirgedik mi
öðrenmek bilmiþliðin
iþ iþten geçerken, zaman, düþer vaatlerin pususuna
hüzün yaðdýrýyorsun kürek kemiklerinden
inat yakýþýyor, ah, nasýl, ne yazarak anlatmalý sana
hüzün yoksa yok mudur aþk, aþk zebanicedir
aþk da düþer aþkýn pususuna.

Sosyal Medyada Paylaşın: