Gönül direğim
Bülbüllerin efsanesi güledir,
Bülbül güle, gül dikene dolanýr.
Diken gülle, gül kokuyla biledir,
Bu bir sevda, uç ucuna ulanýr.
Her gönülde, gül bahçesi yatar da,
Seven kalpler birbirine atar da,
Bir bülbüle, gül dikeni batar da,
Sine kanar, gül rengine bulanýr.
Bülbül gülü, gül bülbülü severde,
Ýkisi de, cana bedel deðer de,
Ay batýnca, gün doðmadan seherde,
Aþk topraðý, gözyaþýyla sulanýr.
Gül deðil de, her iklimde diken var,
Âþýk bilir, buna etmez ahû-zar,
Bülbüllerin, her ahvâli güle yâr,
Dört mevsimde, sevgiliye inanýr.
Sadakat var, turnalarýn gölünde,
Gays mý kalýr, Leyla’larýnýn çölünde,
Yuva kursa, þeyda bülbül gülünde,
Edebinden, bütün kuþlar utanýr.
Diken güle, gül dikene güldüyse,
O bülbüldür, bu esrarý bildiyse,
Her nefeste gül kokusu geldiyse,
Ne gül diken, ne de bülbül kýnanýr.
Dert bülbülü, deva sayar çileyi,
Has gülüne, reva görmez hileyi,
Yaralýnýn grçek gönül direði,
Dikeniyle, fasýlasýz sýnanýr.
05,10,2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.