ben,
çetin kayalýklarýn soðuk eteðinde
güney yamaçlara kýyama durmuþ ormanlarýn
meþe aðaçlarý gölgesinde gevreyen
tozlu topraklarýn baðrýna
nisan yaðmurunun çamura maya çaldýðý
topraðýn oðlu, Ana doluyum!
ekip çile bahçesine hazan tohumlarýný
karmaçlayýp kader çizgisi denginde
mutluluk hamurunu kerpiç tandýrlarýnda
buðulu ekmeðin yapýldýðý buðday unundan
yiðidin harman olduðu
topraðýn oðlu, Ana doluyum!
dikenli tepelerin ortasýndan
dosta giden çileli yollarýn serdarý
patika yollarda sevdaya koþar adýmlarýn
yorulmaz yiðitleri ve yiðitlere
kurban olmuþ, Ana doluyum!
özümüzde hakka vefa,
sözümüzde güven
namerde korku esip alpereni seven
bildiren hadsizlere hadlerini
yiðidin höllüðe belendiði, Ana doluyum!
gocunmadan paklanan buz tutmuþ derelerde
layýkýyla aklanan ecdadýn övgüsüyle
mahremi içinde mahrem, onurlu yüreðinde
ar, namus, vakar, haysiyet dolu
topraðýn oðlu, toprak kokulu
Ana doluyum!