gündüzleri yokum dökülsün rüyalarým o hazin loþluða cehennemde geziniyor vücutlar yanýyor masumiyet sancýlarýmýz gizli
geceleri inanýrým tanrýya karanlýðýn çöktüðü yerden baþlarým baðýrmaya
bu gece de aklýmdaydýn ciðerime ay çarptý yýldýzlara küsmem belki yanlarýna iliklenirim
adaletin huysuzluðunu unutalým düþünü çevir yer yok ütopya dar gelir dünyaya bak ben geldim takip et terlerin kuruduðu yolu iç ülkende dinlenceyim
tüm gün bedenim aðýrdý kapatýp açtým gözlerimi kirpiklerimde yavru ceylan izleri insanlar geçti sinsice hüzünlerini gizleyen sokaklar yokluk gibi uzanýyordu palmiyeler þaþkýnlýktý sevgisiz gri dünyadan kopuk adým arýyordu adýný deli bir rüzgar deðiyordu pencelere kapýlara saçlarýma aðrý molozlaþan günlerin içinden geçiyordu yaþadýkça ölenler için aðlýyordu zaman
þartým var ömrüme kendimi gözlerinden seyredemezsem Tanrý beni fýrlatsýn bir göle çýplak bir çakýl taþý gibi sekeyim bir, iki, üç varamazsam sana yaþamým vakti geçmiþ dalgadýr aþk ve özgürlük diyerek derinlere çekilirim
gök düðün sessizliði bu saatte hadi sancýlarýmý soy hasrete karýþmadan serap tek bir harf gibi deð meli ellerin gecenin içinden sesime...
sevmekten seviþmekten korkan bedenlere aldýrmadan sýzlayan bir nehir taþsýn gecikmiþ aþklara sana bana devrimlere...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.