GERİYE KALAN...

Hiç de sýrasý deðildi þimdi,
Mevsimsiz çiçek açmanýn,
Sýrlý yüreðimin içindekileri,
Ulu orta etrafa saçmanýn...

Ayaz gecelerde doðan ayýn,
Seyri bile ayrý bir zulümdür,
Yalnýzlýðýn hapsindeyse duygularým,
Tebessümü bile beceremez dudaklarým...

Bir yel esse yanýlýpta taa ötelerden,
Önce hayallerimi çalýp gider elimden,
Kökleri kurumuþ bir aðacým sanki,
Yeþile hasret kurur gider umutlarým...

Kaypak bir gün doðsada arada üstüme,
Hiç heveslenmem kader gülmez yüzüme,
Ýnanýlýrmý hem söyleyip,hem cayanýn sözüne,
Rüzðar olup uðramaz ki yüreðimin közüne...

Taþ yerinde aðýrmýþ derler ya hani,
Ýþ deðil de ,çile tüketirmiþ bedeni,
Aðýrlamaktan yoruldu þu gönlüm,
Haberli habersiz bir gelip bir gideni...

Uslan aklým,fikrim,kalbim uslan,
Yok ki candan bir omuzun yaslan,
Sevgi denen onulmaz bu dertten,
Hüzündür,kederdir geriye kalan...


ÇÝMDÝK 04.10.2012



Sosyal Medyada Paylaşın: