NERDESİN EFENDİM...!
Sertacým Efendim;Yalnýzlýðýmýn kanatlarý altýnda boðuluyorum.
Sevgi bu mu diyorlar ben yere bakýyorum,nefes alamýyorum,simsiyah mabedimin penceresinden ak bir mintana bezenmiþ ay’a bakýyorum...
Vefa yok yeryüzünde,takatim yok,beni teselli edecek bir kalbin hasreti içimde ölümü bekliyorum.
Gece beyaz mintanýný giyerken sabaha, ben siyah örtülerin içinde kararmýþ kalbimle ALLAH’ý anarken uykuyu bekliyorum hala.
Ýçime ördüðüm aþk’ýn kalesinde umudumun rüzgardan uçuþan eteklerini topladým yastýðýmýn altýna,sen hangi düþlerindeysen Refik-i Ala’nýn beni de al ben kaldým kurtlarýn çakallarýn arasýnda...
Kederli Efendim; Sitemden deðil ayrýlýktandýr hasret kuþanmýþ kýrýk
dökük kelimelerim,dua olsun diye dilinde,belki çok uzaklardayým belkide çok yakýn gönlünde,ama þu var ki;Ýkimizde yanyanayýz HAKK’ýn indinde...
Vefasýz Efendim; Aðaran þafaklarýn geçici güneþi ýþýðýndan utanýp karanlýklarda boðsaydý kendini,aþk,rengini gökkubbeye asýp bu alemden sýyýrsaydý nur ile adem’i,Havva’sýyla dalsaydý "o" sebebi varlýðý aþk mahremine...
Kaç deniz yarýlýrdý ki menzilinde aþk’ýn,ummanýna dalýp gidebilmek için,tutunabilseydim kuþlarýn kanatlarýna,aþýlansaydým yuva yapmýþ dallarýna,bir yaprak olsaydým çatýsýnda aþk’ýn,rüzgar olup dolaþabilseydim aþk’larýn billur mahremlerinde...
Vefasýz Efendim; Karanlýklarda topladýðým kederi katsaydým hasretinden yandýðým aþk’ýn hamuruna,deðdiði her yeri yakar yýkar kül ederdi ölümüne...
Kederine yüzümü sürdüðüm; RABB’isine sevdalý gözlerde akan bir damla yaþ olaydým,sevabýn olup terazine yük olayým bul beni ve öyle sev ki;Cennet-i Ala’da HAKK’ýn Cemalini görme þerefine nail sebebin olayým,nurlara gark olasýn ki;Aþk’ýn ummanýna dalayým...
Görmeden sevdiðim Efendim; Yüzünden umudumu kestiðim,bir tatlý tebessümün kederli denizinde ýþýk olasým var,teninden geçtiðim;Teni ten yapan HAKK’ýn yoluna düþtü yüreðim,ben bedenden ben senden geçmiþim,HAKK diyen kalbinin dili olasým var,letaiflerinde sýr,düþlerinde nur olasým var...
Hüznü katip Efendim; Yaz beni sayfalara,aþk’ýn bir harfi olayým,dolayým gözlerede bir damla yaþ olayým,aksýn yüreðinin sarnýcýna acýdan taþsýn...
Vefasýz Efendim;Nihayetsiz kederimle irtica ederken ruhum has mahremine,esmer sevinçlerim acýdan çiçek açacak,bul beni biraz geç tanýþmýþ,biraz erken alýþmýþ ben, toprakla özleþirken,sen vuslatsýz bir aþk’ýn girdabýnda yas mý tutacaksýn,aþk sana yazýldý,korkarým sen bana yazýlmayacak mýsýn...?
Sertacým Efendim;Yýllardýr simsiyah ufuklarda aðarttýðým düþlerimle aþk’a amadeydim ben,kör olmuþ gönül gözlerinin önünde,damarlarda dolaþan kan gibi aþinaydým aslýnda aþk’a ben...
Vefasýz Efendim; Nerdesin kervanlar geçiyor hicranlý hayatýn son mateminden sen hala yoksun nerdesin ah acý’m efendim,bul beni nerdesin...?
GÜLNAZ YORULMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLNAZ YORULMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.