Sor ki;
Anlatayým derdimi.
Sor ki;
Söyleyeyim aþk öldü mü?
Suskun geceleri anlatayým sana.
Sor ki;
Þafaklara ereyim.
Güneþin doðduðu yerde,
Parlayan bir ýþýk olayým,
Kýskandýrayým güneþi...
Sor ki;
Dinsin gözyaþým,
Sor ki;
Zehir olmasýn aþým.
Sor ki:
Ýçtiðim suyun tadýna varayým.
Su gibi aziz olayým.
Ýçim o kadar seninle dolu ki,
Sor ki;
Ýstersen silip atayým hatýralarý.
Sor ki;
Hayal edeyim,
"Eðilip gözlerime bakarak,
Seni seyredebilirmiyim demeni."
Sor ki;
Mavi denizlere dalayým,
Sor ki;
Yanýma seni de alayým.
Kuþlar geliyorsa pencerene kuþlara sor,
Yaðmur vuruyorsa pencerene yaðmurlara sor.
Yýldýzlara sor ki;
Sana bir çift yýldýz göndereyim.
Sor ki;
Gözlerinde ýþýldasýn o bir çift yýldýz.
Sor ki;
Birisi sen, birisi ben olayým.
Yaðmurlu bir günde sor ki;
Gözyaþýmla yaðmuru ýslatayým.
Karlý bir günde sor ki;
Adýný buzla yazayým.
Ya da güneþli bir günde sor ki;
Güneþi yakayým.
Sor ki;
Son bir kez sana aþkým diyerek,
Aðlayayým.
Mehmet Fikret ÜNALAN