Yolcular
Sýraya girmeden hep itiþ kalkýþ,
Trende vapurda otobüslerde.
Yaþlýlar geride, gençlere alkýþ,
Kargaþanýn hasý minibüslerde.
Çoðuna þeytanca gelirken vahi,
Öncelik sýrasý kimdedir sahi.
Vicdanýn sesini, dinlemez ahi,
Kendi kural bilmez, eli fiþlerde.
Çocuklu kadýnlar ayakta zarzor,
Hastalar ziyade harcýyor efor,
Kýzlar sýkýþýrken yüzleri mosmor,
Edep arayan yok böyle iþlerde.
Koltuktaki gencin gözü dýþarý,
Aile haþarat, o da haþarý,
Onlarca bu tavýr, müthiþ baþarý,
Camla barýþýklar, içe küslerde.
Domuzlar domuzca omuz vuruyor,
Kurnazlýk adýna düzen kuruyor,
Orada en çirkin tablo duruyor,
Özü bozup gider, dýþý süslerde.
Ayýplarýn üstü katmerli ayýp,
Hayvanlýk ortada insanlýk kayýp,
Saygýsýz, saygýyý aðýr yük sayýp,
Pisliðin üstüne o da pislerde.
Gündüz fener yakýp insan ararken,
Zamane gülleri baþlar yararken,
Etrafý toz pembe renkler sararken.
Yaralý kaybolup gider sislerde.
02.09.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.