Elime aldým kalem, yazarým kelam
Sana düþlenmeyen zaman, haram
Düþler, bu abdal gönül, bu adam
Diye diye ELÝF diye
Gözlerinin bal’ý dilinden sýzar
Kimse bakýpda, etmesin nazar
Kimin haddi, kim seni yazar
Diye diye ELÝF diye
Ab-ý hayat’a usaresin sen bað bað
Yürekleri yakarsýn narýnla dað dað
Akýllardan akýlla gezersin çað çað
Diye diye ELÝF diye
Nâzýn söz söz olur, hasetler çatlar
Kelam kor olur, Cümle , Satýr atlar
Kimin haddi, Seni el’den el’e arar
Diye diye ELÝF diye
Endâmýn, duruþun, hep âkla zîyan
Gezip gezip düþünürüm, Duraðan
Aklýma gelir tatlý tatlý nur siman
Diye diye ELÝF diye
Saçlarýný, rûzgâr yellesin tarasýn
Tenini, yaðmur yaða yaða yýkasýn
Elin deðdiði yerlerde çiçek açsýn
Diye diye ELÝF diye
Dilini þarkýlar türküler süslesin
Ne söylersen sevgiyle püslensin
Ýsminle hep melekler söyleþsin
Diye diye ELÝF diye
Ay , masal masal anlatsýn düþünde
Gün, güne, bir bir eklensin gülüþünle
Yýllar ipini çekip, gelir ard’ý peþine
Diye diye ELÝF diye
Fatih EFE