Gecenin bir vaktinde sana yazýyorum senden habersiz ,içimden geçen tüm güzel hislerimi ne varsa senin için saklýyorum...Ve biliyor musun? Þu saate yanýnda olmak isterdim ama sen oradasýn ben burada,ne yazýk çok uzun uzun mesafeler var arada bir kuþ olup konmak isterdim gönül baðýna,ama yinede þikayet etmiyorum çünkü;sevgin deðer bir ömre
Umutsuz deðilim aslýnda düþünüyorum belki bir gün bu dileðimiz kabul olur sýnýrlarý aþarýz engelleri geçeriz beklide seninle… Hiç ayrýlýk yüzü görmeden paylaþýrýz bir ömrü ,hayat bu hiç belli olmaz deðil mi ? canýmýn-içi kim bilir ne sürprizler bizi bekliyor zaman içinde,belki bu gün acý çekerken yarýnlarýmýz hep neþ e kahkaha olacak
Hatta bir zamanlar gökyüzünden toplayýp avucuma býraktýðýn o yýldýzlarý birlikte seninle sayarýz beklide seninle aþkýn mehtabýnda sarhoþken seninle güneþli sabahlara ayrýlýrýz. Aslýnda hiç fark etmez aþkým razýyým yaðmurlu,fýrtýnalý güneþsiz sabahlara çünkü sensin benim güneþim yeter/ki seninle olsun o sabahlar deðer bir ömre ...
Bir lokma ekmeði, bir yudum suyu aldýðým her nefesi senle paylaþmak isterdim Her zaman ki gibi ben bunlarýn hepsi tatlý bir düþten hayalden ibaret diyeceðim yine sen ‘’hiç belli olmaz bitanem sakýn umutsuz olma’’diyerek teselli vereceksin o güzel günlerden müjdeler fýsýldayacak-sýn bana o mert yüreðinle ve bunun için ben seni sevdiðime hiç piþman deðilim seni tanýdýðým için çok þanslýyým deðer bir ömre
Hatýrlýyorum ilk tanýþtýðýmýz o aný, ben uçurum kýyýsýndaydým intihara meyilli yýkýktý dünyam kördü yüreðim...acýmasýzlýktý menzilim beni ölüme götüren.Sen tuttun ellerimden hayat arkadaþým oldun en uzaklardan ve henüz yoktu bir þey ortada, sen cýva gibi yerinde durmayan bir çapkýn,ben aþktan bi haber o gergefin içinde hiç farkým yoktu çöldeki bedeviden...
Yani en azýndan bana öyle gelmiþti… Ben ,hiç aþka inanmadýkça sen gün gün AÞK dedin..ince ince yüreðime Aþký iþledin ve sonunda kendini sevdirdin...bilmezdim sana tutulacaðýmý deliler gibi seveceðimi çok yanýlmýþým aldanmýþým aslýnda AÞK varmýþ ve deðermiþ bir ömre
Sen,o zamanlar bana demiþtin ki ‘’öyle birini yaz ki o yüreðine hiç silinmesin’’ Ve bende adýný yüreðime hemde ebedi yazdým, yazmakla kalmadým kazýdým adýn hiç silinmesin diye kabre kadar benimle kalsýn diye çünkü senden bu aþk bir hediye
Þüphe ettiðim zamanlar oldu ama yine sen ýsrarla ‘’unutmadým ,aklýmdasýn unutulmaz-sýn’’dedin Bende diliyorum ki beni herkes unutsun hatýrlamasýn hiç önemi yok sadece sen; Aþkým beni sen unutma unutulduðu m gün bilki öldüðüm gündür… Þu dünyada seninle yaþamak, nefes almak bir baþka güzel ve çok özel… Anlatmak istemiþ olsam, inan hislerimin yanýnda sözler kifayetsiz kalýr diye korkuyorum
Ancak seninle yaþayan anlardý seninle yaþamanýn heyecanýný vede o güzel anlamýný… Biliyor musun? Bana bitanem deyiþinde içim eriyor sanki ben rüzgara tutulmuþ cýlýz bir yaprak misali heyecandan titriyorum ...Ýnan bana asýrlar geçse bile sana karþý olan bu heyecaným hiç bitmeyecek…
Belkide Züleyha’nýn Yunusuna olan aþkýndan-da büyük derin bir aþk bu bendeki sana olan sevgim.Ve yüreðim hiç sýkýlmadan yüreðini ömrümce delice ebedi sevecek terk etmeyecek.Acý çeksem-de ben aðlamadýk günüm gecem olmasa bile gözlerimde yaþlar kurusa genç yaþta karlar yaðsa saçlarýma þikayet etmem çünkü bu aþk deðer bir ömre
Eylül 02 2010 Filiz AKTAÞ
Filiz Aktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.