EBEDİ DOĞUŞ

Hangi akvam-ý beþer sana derki El-veda ?
Unutuldu mu yoksa ebedi Ata ?
Cumhuriyet onun eseri, bu düvel-i muazzama...

Fikirleride beden olup karýþtý mý topraða ?
Üzüldü ; kurdu, kuþu, yas tuttu hasým,
Boynu bükük yaþýyor on kasým !
Ona veda Nutuk’una veda ! Zabitle Hasbihal’e ,
Cumhuriyete , Türkiye’ye , geleceðe !
Gökkubbe taþýmaz tüm nefesleri ,
Afaklar döker saikalarý,
Yaþadýðýn toprak deler, yýrtar karalarý !
Taþar, sýðmaz bedenime kalbim,
Bin müselsel feryadým.
O ki hamaset, ruh-i ser-bazýn,
Yüksektir þanýn, yere deðmez baþýn.
Mevlana ölümü düðün günü sayar.
Torun neden veda bilir ?
Sadece beden-i terk eyledi,
Ruh-u ebedi.
Þu Ay’a bak ki ; Arþ’da o , bayrakta o ,
Atanýn kaþlarý !
Þu denizler gözleri,
Güneþ saçlarý ...
Sen ki bu ecdadýn torunu !
Aðlama, incitme Ataný !
O görürse halini ,
Denizlerinden dudaklarýna akar selleri !

Sosyal Medyada Paylaşın: