ÇEKİLMİYORMUŞ YALAN DA OLSA DÜNYA...

Bilmem...
Kaç nefeslik caným kaldý,
Dolacakmý çilelerimin miadý,
Þu gönül azmý cefalar yaþadý,
Çýkmayýnca can bedenden,
Huy geri kalmýyor bildiðini okumaktan,
Mendilim kurumuyor gözlerimi kurulamaktan..

Sanki...
Teker takýlmýþ gündüzlere,gecelere
Dönmek ne mümkün geçip giden günlere,
Ucundan bir yakalayabilsem zamanýn zembereðini,
Aný durdurup,tersinemi döndüreceðim ömrün çarkýný...
Böyle gelmiþ,böyle gidecek besbelli,
Yýlký atýnýn geriye kalan günleri...

Eðer...
Yeni baþtan gözlerimi açsaydým yaþama,
Fazlaca bir þey girmeyecekti ki hayatýma,
Yine hüznün bulutlarý saracaktý ufkumu,
Ayrýlýðýn acýsý bölecekti tatlý uykumu.
Kalbimdeki sevgim kucaklýyacaktý seni,
Seni...ve seninle gelen her çileyi,...

Demek ki...
Saðlýk kaybolunca,
Sevgiye doymayýnca,
Hayaller tutmayýnca,
Günler geriye sarýnca,
Ýnsan muradýný almayýnca,
Çekilmiyormuþ yalan da olsa dünya...



Hep sen mi aðladýn,hep sen mi yandýn,
Ben de gülemedim yalan dünyada......diyen de gitti...

Sen kalbimin mehtabýsýn güneþisin...diyen de gitti...


ÇÝMDÝK 02.10.2012



Sosyal Medyada Paylaşın: