Islak caddeler de yürümek,bir gecenin koynunda.. Hani herkes evinde sýcak yatagýnda uyurken, Sen,elin cebinde ve agzýnda yanan o sigarayla.. Salýna salýna yürürsün..kimin yok..kimsen yok.. Sonra dayarsýn sýrtýný bir duvara,uzun uzun düþünürsün.. Kaybolmuþluk hissi vardýr ya hani.. Bir bilinmezlik,içini yakan bir ateþ... Dalýp gittiðin o düþüncelerin arasýnda.. Çaresizligin adýný koyarsýn.. ’O’.. Sönmüþtür þu seni de kendi gibi bitiren.. Her nefeste cigerlerini yakan sigaran.. Atarsýn elini cebine,yakarsýn bir tane daha.. Bu gece,benim gecem olacak diye avutursun kendini.. Umudu, sokak lambalarýnýn ýþýgýnda ararsýn.. Adýmlarýn biraz daha eksiltir seni..biraz daha yorar.. Sen biraz daha yaþlanýrsýn..biraz daha özlersin onu.. Büyür imkansýzlýkar gözünde...daha da uzaklaþýrsýn hayallerinden.. Geceyi bölen bir ses çýkýverir dudaklarýnýn arasýndan.. ’Ben sadece sevmiþtim..’ dersin.. bir kaç damla yaþ süzülür gözlerinden.. Kaybolursun yavaþ yavaþ karanlýklarýn da.. Ardýndan tek bir iz bile kalmaz.. Gittin mi büyük gidersin çünkü.. Bir yýldýz belirir gökyüzünde..ve izler seni.. Güneþ daðýtana kadar karanlýklarýný..
Ömer Faruk Turanoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
OmrFrk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.