UNUTTUM NEDEN SEVMİŞTİK BİRBİRİMİZİ

unuttum neden sevmiþtik birbirimizi
yaðýp duracaktý ay tozlarý saçlarýmýza
açmasaydýk o þemsiyeyi
gölün turkuaz ýþýnlarý çarpýp gözbebeklerimize
gökkuþaðýna döndürürdü kadehlerimizi
ne iyi gelirdi günbatarken
nemrut kýzýl duvaklý bir gelindi
göründüyse þurubun dibi
ben tuttuysam aklýmda þiirin ilk dizesini
artýk tümüyle anlardým dilinin türkülerini
aðlardým içe , aðýtlar yakardý ciðerimizi
unuttum neden sevmiþtik birbirimizi
sinip duracaktý kardelen kokularý üstümüze
giymeseydik o þaþalý beyaz elbiseleri
alay etmeseydik martýlarla
bana benziyorlardý binlerce mesafe uzakta
denizi arýyorlardý, vapuru özlüyorlardý
ama sarhoþtuk, ne güzel sarhoþtuk,
kesiþen ve kaybolan yollarý
kayan yýldýzlarý seviyorduk
üþüyorduk, sýrýlsýklam ýslanmýþtýk
ýþýktý yaðan
açmasaydýk o þemsiyeyi
kuruduk, simler düþtü gözlerimizden
unuttum neden sevmiþtik birbirimizi.
nd/izm.
Sosyal Medyada Paylaşın: