Bir kuþ çýrpýnýr Ýstanbul da Titrek gri bulutlarýn altýnda Solgun umutlarý Maviler çok uzakta Uzanamaz elleri Tutsana ellerimden anne
Rüzgarlar esiyor kutuptan Sarkýt oldu gözyaþlarým Isýtsana beni anne Boyu kýsa gölgesi uzun insanlar Gölgeler hep sevdiklerim Kýrýlýyor kanadým kolum Siyahi baktýðým camlar Çok yoruldum Bana niniler söylesene anne Çiçeðin soluyor Solduruyorlar anne Örsene yine saçlarýmý Beyaz kurdeleler taksana Söz bozmýyacaðým bu defa
Sesin yorgun geliyor dedin bugün telefonda Yok iyiyim anne Herkes iyi hepimiz Babam nasýl Varmý bir þeye ihtiyacýnýz Ýþte bu anne Hayatla oynadýðým oyun Ýyiyim Hemde çok iyiyim Neþemde yerinde
Hüzzam þarkýlar yüreðimde Ruhum öylesine üryan Deli yaðmurlar altýnda teklik Çýkmaz sokaklarda koþuþturma Çaresizlikte mutfak Demlenen çay ve ben Küçülüyorum anne Herþey herkes ne kadar uzak Acýmtýrak mavilerde kaybolurum Beni bulsana anne Örsene saçlarýmý Beyaz kurdeleler taksana yine Söz söz veriyorum Boz/dur/mayacaðým bu defa
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunduzyaşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.