ODAMIN SOĞUK DUVARLARI
Ey yüreðim!
Yine baþbaþasýn bak yýllarca olduðu gibi,
Buz gibi duvarlarla,
Onlar gibi soðuk ve durgunsun.
Anlattým,yalvardým,hep haykýrdým,
Dert ortaðým ettim yýllardýr onlarý kendime.
Bu gece sen gibi onlarda anlamadý beni,
Duvarlarda suskun kaldý...
Ýçinde boðulduðum alkol deryasýnda,
Bu akþam için için aðladým,gözyaþlarýmý yüreðime akýttým.
Ýki tuðladan,bir parça çimentodan örülmüþ,
Beton yýðýný olan duvarlar bile þaþtý halime...
Yumrukladým üzerine çizdiðim kalpleri,
Ellerimdeki kanla boyadým içlerini,
Ve o akan kanlar,
Nasýlki gözyaþlarým süzülüyorsa yanaklarýmdan,
Öylecesine süzüldü usul usul fayans taþýna doðru...
Ey! odamýn soðuk duvarlarý,
Yýllardýr Arda’nýn dert arkadaþlarý,
Bakýn yüreðimde sizin gibi kaldý,
Soðuk ve yapayalnýz,sizin gibi sustu artýk kalp sesimde...
KALP SESÝ
_ARDA_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.