yaðmur olup yaðmakmýþ gecelerde yýldýz olmakmýþ,yalnýz yapayalnýz. þarký olup söylenmekmiþ dilden dile yalan olup geçmekmiþ sevda yolundan . zamanýn þiirini yazamadan . kaybolup gitmekmiþ mavilikler içinde . son nokta olmakmýþ aþk romanlarýna , ve seni sensiz yaþamayý öðrenebilmekmiþ yaþam ......mahalle aralarýnda top oynayan küçük çocuklara karýþýp- onlarla yaþayabilmekmiþ bir anlýk mutluluðu. sende bulamadýðým zamanýn yitip gittiðini bilmeden soldu tomurcuk güller ve bir kýrmýzý karanfil kaldý gözlerinde boncuk boncuk. þiir gibi bir ölümü özledim. ve ben alaca karanlýklarda güneþin türküsünü söyledim. ve inanki hep yedivereni aradým titreyen bedenimle seni sende yaþamayý isterken ...sensiz yaþamayý öðrendim
...............................................Erkan AÇIKGÖZ.....01/07/1997
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Açıkgöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.