gözlerimdeki umutsuzluktan bir sen düþüyor sessizce her gece... ya gerçekten unuttuysa sevmeyi takvim yapraklarý sonbahar deðmiþ gibi sararýp düþüyor nefesim tükeniyor kapanýyor gözlerim
sensziliðin kokusu siniyor akþamlara sessizce çöküyor içime bir yýldýz düþüyor ansýzýn ve hiç bir dileði tutamýyorum sen beni býrakýp gideli beri böyle bir boþluðun koynuna
ve ben kayboluyorum uykusuz gecelerin karanlýðýnda
nereden bileceksin bir resme mahkum düþler kurmayý sesine hasret kaldýðým
nereden bileceksin seni sensiz sevmenin acýsýný
nereden bileceksin yoluna kurban olduðum her çaldýðýnda o türkü nasýl da kanatýyor içimi...
ve ben her gece umutsuz bir þiire düþüyorum sensiz... sessiz... duyuyor musun biliyor musun
artýk hiç bir anlamý yok yaþamak dediðin bu oyunun
þahbeyit fatih þahin ýþýk Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.