Bugün güneþ eflatun, mor deðil penceremde
Camlardan simsiyah gam, süzülüyor odama
Kan çiçekleri çelenk olmuþ soðuk çehremde
,,Son hüzünlü vedandan’, hediye bu adama
Sen yeþil baharýmdýn gönlümün diyarýnda
Hayâllerim bülbülü, sen de gülüydün gülü
Bir Leylâ bulamadým, tam senin ayarýnda
Neyleyim âb-ý aþký olmayan kumdan çölü
Kadýn, kemikten deðil; ruhumdan yaratýldý
,Min nefsihi’ diyorsa Kuran doðrudur âyet
Adem, aþký yüzünden, gül cennetten atýldý
Hatta ,,sevda’’ içindir, dünyada ilk cinâyet
Canan için ölürüm, öldürürüm þakam yok
Gözlerimi tek aþkýn, bürümüþ kan gibi yâr
Onun için ölmekten daha yüce makam yok
Oraya senden baþka, beni söyle kim koyar
Aþkýn deðirmenine gözyaþlarým su oldu
Bak âheste âheste, akýyor sabah, akþam
Sevdan artýk ruhumun arý, namusu oldu
Seninle kutsallaþtý þu içi bomboþ yaþam
S / ÂYE (13:59) 29 Eylül 2012 / Eskiþehir
Not:
,Min nefsihi’: Onun (Adem’in) ruhundan / nefsinden