RÜZGÂRGÜLÜ

Duruyor bir dükkân camekânýnda,
Arasýnda cansýz oyuncaklarýn.
Koca bir gökyüzü kalmýþ aklýnda,
Çýkamaz içinden þu sokaklarýn.

Hasretle baktýðý þu kesik yolda,
Yollar çalkalanýr, yönler parýldar.
Gidemez ölmeden sanki ne yapsa,
Kalýr hep, nefessiz nefessiz yaþar.

Ne zaman bir çocuk kolundan tutar,
Bu hasreti ancak o zaman söner.
Sanma ki ne rüzgâr ne de parmaklar,
Baþý, baþ döndüren göklerle döner.

Sosyal Medyada Paylaşın: