Aðýr aksak çýkardý merdivenleri, Bazen durur yarýsýnda Dinlenirdi...
Alnýndaki çizgiler ve þu sarkýk yüz, Baþýndaki fötr þapka ve bastonu, Ve hiç unutamadýðý aþký Müberra, Yani yýllar önce ölen karýsý...
Arada bir gelirdi çocuklarý. O da severdi torunlarý, "Baba" derdi kýzý "Gel birazda biz de kal?" Gülümser geçerdi Ali Rýza Efendi, "Bu ev..." derdi "Annen...Ona ait her ne varsa hepsi Burada...Býrakamam."
Bir kýþ sabahýydý, Her gün beslediði kuþlar O sabah açtý. Bakkal da görmemiþti yüzünü Meraklanmýþtý...
Vesselam Ali Rýza efendi Adam gibi adamdý! Öldükten sonra o, En çok cocuklar aðladý...
16/11/2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Parakletis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.