Karamsar deðilim sadece günden güne eriyorum Ölüyorum sessizce günden güne nefesim kesilircesine Her gün hayata merhaba derken güneþ yolunu çizerken Sessizce eriyip gidiyorum boþluða dalarak
Dertlerimi sevinçlerime katýp sessizce gizleniyorum Ellerimi gögsüme baðlayýp geçen güne yanýyorum Boþuna akan giden zamana ve hayata aldanýyorum Nefes bile almakda zorlanýrken herkes peþimde koþurken
Her ele el uzatýp yardýma koþarken Kendim de kayboluyorum nefes alamadan yaþarken Sessiz ce boðulup gidiyorum hayallere Hayat zamanla su gibi akýp geçerken
Ben bende kendimi arýyorum Beni benden alana sesleniyorum ey hayat beni bana býrak…………..