Vahþi bir leopar gibi yaðýyordu kar aþkýn önünde
Eteklerinde bir hain gibi birikmiþti rüzgar,
Alýp götürmek için onu.
Meydan okuyordu aþka sahip olan
Çünkü en çok onun hakkýydý galibiyet
Ve bunu baþarýyordu da...
Korkusuzdu felaketlerin karþýsýnda.
Küçücük bir yüreðin içine nasýl da sýðar bu kadar büyük bir sevda
Nefes kesen her ne varsa yanýnda.
Bir evren sýðýyordu içine
Aþk herþeye kadirdi.
Öyle bir þeydi ki aþk;
Her nereye giderse
Onu da götürebiliyordu yanýnda.
Göðsünde al bir gül gibi kanýyordu duygularý
Kaynýyordu zebanilerin aþý gibi
Bir melek gibi huzurlu yüzü
Aþkýn resmini çizerken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.