Ben zaten her gün yüzlerce gemi batýrýrdým gurur boðazýnda Senin o gemilerden olmana ne gerek vardý dedi kadýn Yalanlarýn üstüne kýrmýzý kalemle çizmiþtin aþký Beni o kaleme asmana ne gerek vardý.
Seviyorum diyen dillerin açardý her gün çiçek Talan edip o bahçeyi çiðneyip geçtin Madem gidecektin Yunus elinden Eline sazý alýp çalmana Beni geçmiþine katmana ne gerek vardý.
Adam sustu Susarak gözleriyle konuþtu kadýnýn Sarý saçlarýný eðirerek dilinin çýkrýðýnda Her düzelen buklede sitemleri tel tel taradý Son tele ayaðý takýlýp düþtü yerlere.
Kadýn üþüdü birden korkularýn rüzgarýnda Yalnýzlýk aslýnda çok büyük bir kelimeydi Tuttu elinden umutlarý yavaþça kaldýrdý yerden Yýrtýlan yerlerini sevecen elleriyle dikti yeniden Erkek kadýný en can alýcý yerinden öptü ta kalbinden.
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.