GÜLSÜN HEP YÜZÜN

Toprak kokusu sardý vucüdu,
Hissettirmeden havalanýyordu ruhu,
Yaðmur damlalarý çarparken yüzüne,
Aðzýný açýp yakalamaya çalýþýyordu bu sülhü.
Güneþin parýltýsý kapattý kirpiklerini.
O çok mutlu bir çoçuk þimdi.
Ýstiyor þimdi caný dondurma ama ya hasta olursa.
Bütün dünya sýkýþmýþ iki elinin arasýna .
Serinlikle kaplanýyordu teni,gülmeye baþladý sanki.
Baþladý baþladý kahkalarla gülüyor gamze çukurlarý doluyor.
Gözlerindeki cevher parýldýyor burdayým diye.
Saçlarý sýk ve kahverengi,kuþlarýn uçusunda dikkati.
Küçük ayaklarý paytak paytak atarken adýmlarý.
Karýncalarýn yolunda ilerliyor sakin ve hýzlý.
Kanatlarý var sanki adým atmýyor,zýplýyor,yere inmiyor.
Dönme dolapta þimdi gözü,annesine yalvarýrken bedeni,
Eðlenmeyi,gülmeyi istiyor düþünceleri.
Sevine dursun o þimdi,büyümez belki,hiç deðiþmez sanki.
Öyle olmasýný isterim ben þimdi.
Büyüme sen çoçuk gülsün hep yüzün.
Sosyal Medyada Paylaşın: