ÇOCUKLUĞUM

Ufacýktým..küçücüktüm..
Tahta pancurlu cumbalý pencereden
Sokaðý seyrederdim,
Babamýn iþten geliþini gözlerdim
Özlerdim ya..
Erkenden pencereler de.. gözüm yollar da.
Bir abla geçerdi her gün,
Güzel mi güzel..
Uzun zayýf bacaklarý vardý,
Saçlarý hep topuz olurdu,
O kadar þýktý ki, özenirdim..
Ýmrenirdim o yaþta, hayranlýkla bakardým,
En güzel tarafý da
Usul usul kýrýtarak yürürdü,
Çelik ökçelerinden.. arnavut kaldýrýmý taþlarda
Çýt.. çýt..sesleri merak ederdim,
Çok hoþuma giderdi,
Ah.. çocukluk iþte..
Sonra..babamýn geliþini görürdüm,
Çýðlýklar atarak, sevinçle fýrlardým,
Sofanýn tahtasýnda sesler çýkararak
Merdivenlerden düþercesine koþardým,
Öpüþürdüm, koklaþýrdým, sarýlýrdým..
Çok severdim babamý.
Sonra, anlatýrdým heyecanla babama..
Ayaklarýndan sesler geliyor baba..
Çok güzel, saçlarý topuz ne güzel abla dedim,
Her gün ayný konu, hep anlatýrdým babama.
Nihayet babam isim koydu o ablaya
Dikdiki Leyla..çok hoþuma gitmiþti,
Dikdiki Leyla..
Bir gün, dayanamamýþtým, çocukluk ya..
Çýktým karþýna,
Dikdiki abla dedim
Þaþkýnlýkla durdu, öyle baktý ki..
Önce korktum o bakýþlardan..
Sonra..öyle bir kahkaha attýki..
Ansýzýn sarýldým
Öptüm dikdiki ablayý
O da bana sarýldý,
O an öylesine kaynaþtýk ki birden,
Sanki önceden beri tanýyordum,
Ben onu hergün görüyordum pencereden,
Çocukluk ya..gizliden gözlüyordum güya onu,
O da hep beni görürmüþ,
Ýçinden sinsi sinsi gülermiþ.
O esna da babam geldi,
Baba dedim..
Dikdiki abla..
Babam, biraz mahçup
Ben, sevinçli
Dikdiki abla þaþkýn..
Anlamýþtý..benden deðil
Babamdan gelen ismi.


NURGÜL SOYDAN
Sosyal Medyada Paylaşın: