LEYLİZAR

Sürmelenmiþ kaþlarýn misk-i amber kokarsýn
Gönlümün mihrabýnda, susma nolur Leylizar
Sevenlerin cem olmuþ, beste yapmýþ okuyor
Cennet gözlüm yüzünü, asma nolur Leylizar

Ferman veren “sev” demiþ istediðin daha ne
Uðruna can adamak; çok muhteþem þahane
Sevmek; Allah’ýn emri, yok aþka bir bahane
Müspet ol yarama tuz, basma nolur Leylizar

Dallar meyveye dursun güller açsýn baðýnda
Tüm melekler saf tutsun solunda ve saðýnda
Rengârenk bin bir çiçek açsýn gönül daðýnda
Ben kokmayan yel olup, esme nolur Leylizar

Teslim oldum bak iþte; býrakma tut elimden
Allah þahit kul þahit düþürmem hiç dilimden
Bir an tefekkür eyle, anla mecnun halimden
Demir atýp baðlandým, kesme nolur Leylizar

Aþk þarabýn hoþ imiþ içip kendimden geçtim
Kör makasla üstüme ateþten gömlek biçtim
Sevgini mey tasýna sen doldurdun ben içtim
Sürç -ü lisan eylersem, küsme nolur Leylizar

Hücre cezasýndaydým kurtardýn özgür saldýn
Gönlümdeki deryaya durmadýn derin daldýn
Beni benden kopardýn sevdagahýmda kaldýn
Kalbim atsýn durmasýn kasma nolur Leylizar

Temel ATA
Sosyal Medyada Paylaşın: