Hayatým kabus gibiydi, Sensizliðin olduðu dört duvar arasýnda, Nem kokardý her yer, Iþýk bile almayan o yerdi odam.
Kimler yazmamýþ ki içinden geçenleri o siyah duvara, Biter mi diyenler, bitirip gidenler, Sevdiklerini özleyenler,kimsesiz olanlar, Iþýk bile almayan o yerdi odam.
Ýnsaný þair yapan bir sessizlik gizli orda, Ya sevgiliye mektup ya son arzu saklý zamanda, Nede olsa kimileri için bir yuva, Iþýk bile olmayan o yerdi odam.
AZAPTA KÝ KALP
Sosyal Medyada Paylaşın:
AzApTaKi KaLp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.